Hoe het verder gaat na 1 juli
Bijna twee jaar geleden is er een sociaal akkoord gesloten. Na de goedkeuring (met een ruime meerderheid) in de Tweede Kamer wordt het per 1 juli aanstaande wetgeving: De nieuwe regels rondom flexwerkers. Doel: Meer (werk)zekerheid bieden aan de nemers van werk (hier te noemen: werk-nemers). Vraag is of dit doel bereikt wordt...
De datum van 1 juli 2015 is op de arbeidsmarkt voor aardig wat mensen een belangrijke datum. Voor een (groot) deel van de werk-gevers en voor een (groot) deel van de werk-nemers.
In het heel kort gebeurt dan namelijk het volgende:
BELANGRIJKSTE VERANDERINGEN PER 1 JULI
Flexwerkers krijgen meer zekerheid en kunnen eerder doorstromen naar een vaste baan. Flexwerkers moeten na twee jaar aanspraak kunnen maken op een vast contract. Nu is dat drie jaar.
Er komt een wettelijk recht op een vergoeding voor een ieder die zijn baan verliest. Deze transitievergoeding wordt toegekend aan iedereen die wordt ontslagen op initiatief van de werkgever en twee jaar of langer in dienst is geweest.
Uit: De Telegraaf van 17-06-2015
Het ziet er op het eerste oog wellicht uit als een administratieve, formele aanpassing. Het heeft echter nogal wat impact. De overheid heeft dit bedacht als een maatregel om werk-nemers te beschermen en meer zekerheid te geven. Dit gebeurt dan door eerder op het punt aan te komen, waarop een vast contract wordt gegeven. Vraag is of dit gaat gebeuren.
In de seizoensarbeid is het "probleem" al begonnen. In een artikel in de financiele Telegraaf wordt de situatie van een tuinbouwbedrijf geschetst. Er is daar logischerwijs veel werk te verzetten in de tijd dat er geoogst wordt. De eigenaar huurt dus periodes mensen in. Periodes waarin er werk te doen is.
Dat laatste is bij steeds meer bedrijven een belangrijke afweging. Steeds meer bedrijven zijn gespecialiseerd. Grote bedrijven worden kleiner, er komen steeds meer kleine bedrijven. Steeds vaker worden totale productieprocessen verdeeld over verschillende bedrijevn. Daardoor is de hoeveelheid werk versnipperd en zitten er bij bedrijven veel meer pieken en dalen in de werkhoeveelheid. Seizoens-arbeid achtige bewegingen zijn dus overal terug te vinden en allang niet meer alleen bij tuinbouwbedrijven.
Mijn vrees: De wetgeving rondom de flexwerker gaat averechts werken. Mensen met een tijdelijke, flexibele arbeidsrelatie krijgen op het hét moment geen vast contract, maar in veel gevallen te horen dat ze moeten uitkijken naar iets anders. Dat zal in vrijwel alle sectoren gaan gebeuren.
'We' zullen met elkaar op zoek moeten gaan naar andere oplossingen om werk-gevers te faciliteren in hun wens arbeid flexibel te organiseren. Tegelijkertijd moete we werk-nemers helpen bij het realiseren van hun wens, namelijk duurzame inzetbaarheid op de arbeidsmarkt. De nu gekozen oplossing is alvast niet de weg naar succes, zo voorspel ik nu vast.
