"Oud, werkloos en afgeschreven"
Afgelopen week, geprogrammeerd tegen de hoge kijkcijfers van de Olympische Spelen, was er een aflevering van Hollandse Zaken. Programma van omroep Max, zeg maar het oude Rondom 10. De titel van deze aflevering was "Oud, werkloos en afgeschreven". Een aflevering, die een goed beeld geeft van een botsing op de arbeidsmarkt. Een botsing, die bewijst dat de economische transitiefase, de daarbij behorende crisis en de generatieverschillen momenteel samenkomen.
De titel van deze aflevering was "Oud, werkloos en afgeschreven". Het thema, de 50plusser, die steeds moeilijker aan een baan komt, als deze werkloos is geworden. Individueel siuaties komen aan bod, waarbij het persoonlijke leed in sommige gevallen indringend is. Werk is een fundament van je leven. Als die wegvalt, heeft dat ingrijpende gevolgen. Financieel, maar ook op het gebied van persoonlijke waardigheid etc.
Wat gebeurt er nu eigenlijk?
- Met de komst van internet is het landschap bij bedrijven en organisaties enorm veranderd. Concurrentie komt uit steeds meer (onverwachte) hoeken. Uit andere branches, van startups zonder legacy, van aanbieders uit het buitenland. De wereld wordt steeds kleiner en doordat iedereen met elkaar in verbinding staat, kunnen we zaken ingrijpend anders organiseren. Wat ooit was komt niet meer terug.
- Marges lopen in alle branches terug. Toetredingsdrempels vallen weg, introductie van substituten voor bestaande producten en diensten en nieuwe product/markt combinaties zorgen voor daling of grote fluctuatie in opbrengsten. Bedrijven en organisaties worden hierdoor geconfronteerd met steeds een ander speelveld. Opbrengsten zijn dus lastig te voorspellen en schommelen, kosten zijn stabiel (en stijgen meestal licht). Dit maakt bedrijven kwestbaar en noodzaakt te kijken naar het flexibeler maken van de kostenkant van het bedrijf. Wat ooit was komt niet meer terug.
- We kunnen steeds beter meten. ICT zorgt ervoor dat toegevoegde waarde meetbaar is. Zodoende kunnen we een steeds betere inschatting maken welke kosten geschrapt kunnen worden, welke kosten flexibel gemaakt kunnen worden etc. De factor arbeid wordt hierbij permanent bekeken. Wat ooit was komt niet meer terug.
En dan hebben we ook nog te maken met de financiele crisis, eerst veroorzaakt door banken, later door slecht georganiseerde overheden en in stand gehouden door de Europese politiek, die de ballen niet hebben gehad door te pakken toen het nodig was.
Wat zijn de gevolgen?
- Bedrijven en organisaties kijken permanent naar de kostenkant van hun organisatie en zoeken allerlei middelen deze te drukken of flexibel te maken
- Werkgevers ruilen hierdoor steeds vaker vaste arbeid in voor flexibele arbeid
- Door de crisis gaat iedereen op z'n geld zitten, lopen bestedingen terug en verergeren de effecten van de crisis.
- De crisis zorgt ervoor dat het aanbod van mensen groter dan de vraag naar mensen. Werkgevers hebben dus de keuze en kiezen in veel gevallen voor de jongere generaties.
Waarom kiest een werkgever voor de jongere generatie?
De veel gehoorde, bekende argumenten zijn: Goedkoper, Flexibeler, Vitaler. In de uitzending van MAX kwam er een lijstje, met 20 punten waaraan iemand zou moeten voldoen. Dat lijstje was limitatief, subjectief en raakte naar mijn mening niet de kern.
Los van de discussie of dit klopt of onzin is, zit er wellicht een andere oorzaak achter. Een aantal weken geleden was ik aanwezig bij een presentatie van Mathieu Weggeman. Dit ging over Generatieverschillen in organisaties. Nu ben ik een tegenstander van mensen in vakjes plaatsen, maar dat is vaak wel een prettige methode om zaken te duiden.
Ieder mens is een product van zijn/haar tijd. In de presentatie van Weggeman zien we de waarden/opvattingen/ en uitgangspunten van verschillende generaties. Naar mijn mening ligt hier een onbewust argument van werkgevers, om te kiezen voor mensen uit een bepaalde generatie. Dit maakt het voor 50+ werkzoekenden niet makkelijker, maar wellicht geeft het wel inzicht in de gedachtengang van de werkgever.
