Arbeidsmarkt en verkiezingen: De standpunten van dichtblij! zelf
De afgelopen weken maakten de politieke partijen hun verkiezingsprogramma bekend. Na alle politieke partijen en hun standpunten op dit blog, nu de beurt aan dichtblij! zelf. Los van politieke voorkeur van dichtblij! de "standpunten" van dichtblij!
Onze slogan zou zijn: We doen het met elkaar!
1. Verhouding vraag/aanbod
De overheid kan banen scheppen, door een aantrekkelijk klimaat te scheppen. De bureaucratie verminderen is hierbij een snelle mogelijkheid om een bijdrage te leveren aan een prettiger klimaat. Dit zal in veel gevallen ten koste gaan van het aantal ambtenaren. Versimpeling van regels en systemen leidt hier vrijwel automatisch toe. Verder is het lastig voor de overheid in marktwerking direct invloed te hebben op het totaal aantal banen in een land.
2. Toenemende flexibilisering
Werkgever hebben te maken met onzekerheid. Deze onzekerheid brengt ze op de behoefte aan flexibele inzet van de productiefactor arbeid. Logische keuze, ze nemen even niemand aan. Voor werknemers/ZP-ers brengt flexibel werken onzekerheid, wat betreft continuiteit en inkomen. Flexibilisering is niet meer terug te draaien. Dichtblij! zou hierbij kiezen voor 1 regeling, die zowel voor dienstverband als flexibele inhuur geldt. Dat werknemersverzekeringen deels particuliere voorzieningen zouden moeten worden, lijkt dan logisch.
3. Regelingen in het sociale vangnet
Een sociaal vangnet voor mensen, die van de markt vallen, is logisch in onze welvaart. In het licht van voorgaand punt zouden we dit deels particulier moeten maken. Wellicht een ongelukkige vergelijking, maar een beetje in lijn met de ziektekosten. Onderscheid tussen werknemer en ondernemer weghalen, maar allemaal logisch meebetalen aan het vangnet.
Ook zou dichtblij! in de WW en de WBB een scherp onderscheid willen maken tussen Willen en Kunnen. Er is een kleine groep mensen, die niet willen. Deze mensen krijgen evenveel aandacht en energie als de mensen die wel (en graag!) willen. Hierbij is het wel belangrijk een aantal verkeerde prikkels uit de regels weg te nemen. (Bijvoorbeeld: Mensen in de WW weigeren soms een baan terecht, omdat de gevolgen voor hun financiele positie en hun uitkeringsrechten in sommige gevallen sterk verslechtert)
Belangrijker is het voorkomen, dat mensen van de markt afvallen. Nu komen mensen bij het UWV terecht. Als ze daar eenmaal een tijdje zitten, staan werkgevers zacht gezged niet te dringen om deze mensen aan te nemen. De WW is een black-box, waarbij de werkgever liever kiest voor iemand die nog op de markt is (dus niet in de WW zit). Alles moet dus worden ingezet op Van Werk Naar Werk. Ook het ontslagrecht moet in het bovenstaande voorzien.
4. Forenzentax
Uiteraard vindt dichtblij! woon-werk verkeer een belangrijk issue. Het is immers het uitgangspunt van het Werk Netwerk. Minder woon-werk verkeer zorgt er immers voor dat:
- Wegen en OV in de spits minder belast worden
- CO2 uitstoot hierdoor gereduceerd kan worden
- Mensen een betere prive-werk balans hebben
- Lokaal werken vergroot de betrokkenheid, wat goed is voor werkgever en lokale samenleving
Dat je dit moet stimuleren? Uiteraard. Of je de afstand moet bestraffen? In de huidige onzekere tijd, met een vastzittende woningmarkt? Dat niet. Dichtblij! zou eerder voor een beloning voor een zeer kleine afstand kiezen, dan voor een belasting van een grote afstand.
