Een labbekak in het echt
Meneer de Boer, voorzitter van de werkgeversorganisatie VNO-NCW, gaf een drie uur durend interview aan de Volkskrant. In drie uur gaat het interview over talloze onderwerpen, maar de journalist pakt uiteraard de aansprekende quote voor de tiel van het artikel eruit. En zo gaat het woensdag 24 juni 2015 ineens over "Labbekakken", een door meneer de Boer gekozen benaming voor niet werkende mensen met een (bijstands)uitkering.
Nu wil het toeval dat ik in mijn werk recentelijk heel uitgebreid gesproken heb met 10 mensen, die door uiteenlopende gebeurtenissen zijn aangewezen op de voedselbank. Het zijn mensen die in de bijstand zitten (en niet zelden ook nog in de schuldsanering) en (dus) geen werk hebben. Hans de Boer zou ze "labbekakken" noemen.
"Die half miljoen bijstanders kunnen ook gewoon asperges steken, in het zonnetje, met de radio aan. Wat is daar fout aan?'' Hans de Boer, VNO-NCW, 24-06-2015
Sta mij toe u één "labbekak van Hans de Boer" aan u voor te stellen:
Ik stel u voor aan Annet: vrouw, 44 jaar, getrouwd met Peter, moeder van Larissa, haar acht jarige dochter.
Heel lang verhaal zo kort mogelijk:
Annet werkt jaren in de detailhandel, man goede baan in de installatietechniek. Annet stopt zelf met werken, aangezien dochter Larissa zich aandient. De eerste jaren fulltime moeder zijn is haar ambitie. Kort na de geboorte van Larissa krijgt Peter ernstige hernia, die hem uiteindelijk arbeidsongeschikt maakt. Door te positieve verwachtingen dat alles weer goed komt, lopen kosten op en blijven inkomsten uit en ontstaan financiële problemen.
In die periode wordt thuis de switch gemaakt dat Peter de fulltime huisvader wordt en Annet gaat op zoek naar werk. In de detailhandel blijkt werk vinden lastiger dan gedacht. Haar leeftijd (en dus hogere loonkosten) werkt in haar nadeel. Het lukt wel parttime/oproep werk te doen, alleen blijft dat onder het niveau van haar bijstanduitkering. Dit zorgt niet voor de ultieme wens, onafhankelijk te zijn van die bijstandsuitkering.
"Honderdduizenden Nederlanders met een uitkering zijn 'labbekakken', die per direct aan het werk kunnen en moeten." Hans de Boer, VNO-NCW, 24-06-2015
Als de financiële problemen verder oplopen is de gedwongen verkoop van het huis en de gang richting de schuldsanering een feit geworden. Nog tot januari 2017 heeft het gezin EUR 60,- per week te besteden. Het weekpakket van de voedselbank en goede oogsten op hun eigen volks/moestuin helpen ze de week door te komen. Annet en Peter klagen niet, Annet solliciteert op alle banen die ze ziet, doet vrijwilligerswerk etc.
Een klein baantje aanpakken helpt financieel niet:
Annet had een baan gevonden voor twee dagen per week. "Daar zit 100% belasting op" zei ze me. Daarmee bedoelde ze dat je alle verdiensten inlevert bij de bijstand. "Dat is logisch en begrijpelijk vind ik. Bovendien, ik zit in de schuldsanering, dan gaat al het geld dat je verdient niet naar jezelf..." aldus Annet.
Een klein baantje aanpakken is nog gevaarlijk ook:
Door een vergissing komt het salaris van het baantje per ongeluk binnen op de bankrekening van Annet en niet bij de kredietbank, die de schuldsanering uitvoert. Hierdoor volgt er een hoop administratieve ellende en problemen met de schuldsanering. Het komt Annet op een (laatste) waarschuwing te staan.
Resultaat:
Geen beloning, op geen enkele wijze. Maar de ambitie van Annet blijft hetzelfde: Ze wil lekker aan het werk! Maar dan opnieuw een tegenvaller. Het kleine baantje stopt helaas alweer. De nieuwe wet, die volgt uit het sociaal akkoord (staat ook de handtekening van de club van meneer de Boer onder) zorgt ervoor dat tijdelijke contracten eerder vast moeten worden. Het leidt voor Annet tot een opzegging van haar tijdelijke contract. "Een vast contract is ons te risicovol" aldus de werkgever.
Beste meneer de Boer, Annet wil graag een baan, liefst in de detailhandel waar haar passie, haar opleiding en ervaring ligt. Een fulltime baan, zodat ze niet meer is aangewezen op de bijstand. Ondanks dat ze er tot januari 2017 geen euro wijzer van wordt, wil ze niets liever dan dat.
Beste meneer de Boer, als u het bovenstaande zo leest, kunt u mij zeggen: is deze vrouw het waard om weggezet te worden als een labbekak? En nu niet zeggen: "ik bedoel deze mevrouw niet, maar..."
Beste meneer de Boer, zullen we afspreken dat we voortaan een beetje beter nadenken voordat we iets zeggen?
Voor alle lezers: Annet heeft in het echt een andere naam, maar de rest van het verhaal klopt helemaal. Heeft u een fulltime baan voor haar, liefst in de supermarkt: Neem dan contact met mij op!
