Skip links
Inhoud

Symptoombestrijding of echt hervormen?

11 maart 2013 - door Wijnand Vossestein

De arbeidsmarkt staat in het middelpunt van de belangstelling. Het dossier Arbeidsmarkt “ligt voor” in Den Haag. Het regeerakkoord bevat maatregelen, richtingen en voorstellen. Er wordt in het regeerakkoord ook veel ruimte gelaten aan de Sociale Partners. Die moeten samen, binnen de gestelde voorwaarden, trachten tot iets te komen.

Wat gaat er op dit moment helpen op de arbeidsmarkt?

Als de economische groei stilvalt of er is zelfs sprake van krimp, dan loopt het aantal arbeidsplaatsen terug. Daardoor neemt het aantal mensen zonder baan toe en stijgt het aantal mensen dat een uitkering ontvangt. Dit klinkt als een open deur. En ja, dat is het ook.

Het is echter gevaarlijk om de problematiek op de arbeidsmarkt te bekijken vanuit economische teruggang. Want dat zou impliceren dat bij economische groei de oude situatie (van voor de economische teruggang) weer terug zou keren.

Er is de afgelopen 5 jaar veel veranderd. Heel erg veel. En als we daar bij het maken van keuzes geen rekening mee houden, dan lossen we de problemen niet op. De problemen zitten als gezegd niet alleen in economische teruggang. De greep naar het instrument “Sociaal Overleg” is de afgelopen weken in kranten, op TV en in diverse Blog’s onderwerp van discussie.

In een artikel in Trouw werd het als volgt beschreven:

“Nederland moet zich vernieuwen en dat gebeurt niet langs de oude lijnen, zoals ooit met dat veel geprezen akkoord van Wassenaar uit de vorige eeuw. Onze economie is inmiddels vele malen complexer en verknoopt geraakt met een wereldeconomie, waarin Europa geen zwaartepunt meer vormt. De wereldbevolking groeit enorm, grondstoffen raken uitgeput, het klimaat zorgt voor geldvretende problemen en in nieuwe economieën staan opkomende middenklassen klaar om mee te profiteren van de welvaart. “

De arbeidsmarkt is zeer snel flexibel geworden. Waarom? Juist vanwege de in bovenstaand citaat genoemde ontwikkelingen. Dynamiek, onzekerheid, snelle afwisseling van groei/krimp, snel veranderende behoefte, afnemende klantloyaliteit etc.  Werkgevers hebben ernaar te handelen. Het zorgt ervoor dat de opbrengsten van een bedrijf flexibel zijn. Dan moeten de kosten ook flexibel zijn. Dus ook de arbeidskosten. Uiteraard voeren sommige werkgevers dit (te) ver door, maar laten we niet weglopen voor de ontwikkeling in het algemeen.

Ontwikkeling van de economie noodzaakt ook tot meer ontwikkeling van mensen. Onze kinderen/scholieren en studenten, maar zeker ook ons personeelsbestand. Er zijn de afgelopen vijf jaar functies en arbeidsplaatsen verdwenen, die nooit meer terugkomen. Er zijn de afgelopen 5 jaar functies ontstaan, die we 10 jaar geleden nooit hadden voorspeld. Dat is de nieuwe werkelijkheid.

Vanuit een visie op die nieuwe werkelijkheid, kijken naar het ontwerp van een nieuwe arbeidsmarkt. Naar het ontwikkelen van een passend sociaal vangnet. Naar participatie van bepaalde groepen. Naar permanente ontwikkeling van mensen. 

Mensen uit alle maatschappelijke posities zijn het erover eens dat deze visie er moet komen. In het artikel in Trouw van 7 maart 2013 zie je dit mooi terug. Laten we hopen dat het Sociaal Overleg komt met die visie. En dat het niet verzandt in discussies op de vierkante centimeter over symptoombestrijding. Ik laat me op dit onderwerp heel graag aangenaam verrassen.

Deel dit bericht